خط خطی های مادرانه

میدونم این مدت خیلی کم کارم. خیلی چیزها هم هست که بنویسم ولی الکی الکی حسش نیست. بازم بداخلاقی یقه مو گرفته. همینطوری بدون هیچ کار خاصی خسته ام و نای پا شدن ندارم چه برسه به نوشتن. ارغوان هم دیگه شدیدا احساس بزرگ شدن میکنه. از همین الان دقیقا میدونه چی میخواد و اگه خواسته ش انجام نشه یا جلوش گرفته بشه جیغ بنفش میزنه. وقتی بخواد از جایی بالا بره یا چیزی رو برداره که سنگینه همه تلاشش و میکنه اگه نشد تازه منو صدا میکنه. راستش این استقلالش یه وقتا من و به وحشت میندازه. اگه یک روز تمام پیش خاله ش بمونه بازم برای من بیقراری نمیکنه مگر این که هوای شیر به سرش بزنه. چقدر زود بزرگ شدی تو دختر. یک هفته دیگه اثاث کشی دارم. به امتحانهای مزون دار...